پارامترهای موقعیتی در لینوکس
پارامترهای موقعیتی (Positional Parameters) یکی از مفاهیم اساسی در اسکریپت‌نویسی و کار با خط فرمان لینوکس هستند. این پارامترها به شما امکان می‌دهند مقادیر مختلفی را به اسکریپت یا دستور خود منتقل کنید و بر اساس موقعیت آن‌ها را پردازش نمایید.
در سیستم‌عامل لینوکس، پارامترهای موقعیتی با اعداد مشخص می‌شوند و اولین پارامتر همیشه با عدد ۱ ($1) شروع می‌شود.
کاربردهای اصلی پارامترهای موقعیتی
این پارامترها در موارد زیر بسیار کاربردی هستند:
- انتقال آرگومان‌ها به اسکریپت‌های شل
- پیکربندی دستورات با مقادیر متغیر
- ساخت اسکریپت‌های انعطاف‌پذیر
- پردازش فایل‌ها و داده‌های ورودی
| پارامتر |
توضیحات |
| $0 |
نام اسکریپت یا دستور |
| $1 تا $9 |
پارامترهای موقعیتی 1 تا 9 |
| $# |
تعداد پارامترهای ارسال شده |
| $@ |
تمامی پارامترها به صورت جداگانه |
مثال‌های عملی
برای درک بهتر این مفهوم، به مثال زیر توجه کنید:
- یک اسکریپت با نام test.sh ایجاد کنید
- محتویات زیر را در آن قرار دهید:
#!/bin/bash
echo "نام اسکریپت: $0"
echo "پارامتر اول: $1"
echo "پارامتر دوم: $2"
echo "تعداد پارامترها: $#"
- اجرای اسکریپت با دو پارامتر:
./test.sh hello world
برای اطلاعات بیشتر درباره آرگومان‌ها در لینوکس می‌توانید اینجا را تماشا کنید.
نکات پیشرفته
در کار با پارامترهای موقعیتی، رعایت برخی نکات ضروری است:
- همیشه وجود پارامترها را قبل از استفاده بررسی کنید
- برای پارامترهای بیشتر از ۹ عدد، از دستور shift استفاده نمایید
- می‌توانید مقادیر پیش‌فرض برای پارامترها تعریف کنید
- از $* برای دسترسی به همه پارامترها به صورت یک رشته استفاده می‌شود
پارامترهای موقعیتی ابزار قدرتمندی در اختیار مدیران سیستم و توسعه‌دهندگان قرار می‌دهند که با تسلط بر آن‌ها می‌توان اسکریپت‌های بسیار انعطاف‌پذیر و کاربردی ایجاد کرد.
